واگاشی

واگاشی (和菓子) یک شیرینی سنتی ژاپنی است که اغلب با چای سرو می شود، به ویژه انواعی که برای خوردن در مراسم چای درست می شوند.بیشتر واگاشی ها از مواد گیاهی ساخته می شوند.

تاریخ

واژه «واگاشی» از «وا» که به «ژاپنی» ترجمه می‌شود، و «گاشی» از «کاشی» به معنای «شیرینی» گرفته شده است.فرهنگ واگاشی از چین سرچشمه گرفت و در ژاپن دستخوش دگرگونی چشمگیری شد.روش ها و مواد تشکیل دهنده با گذشت زمان، از موچی و میوه های ساده، به اشکال پیچیده تر برای مطابقت با ذائقه اشراف در دوران هیان (794-1185) تغییر یافت.

انواع واگاشی

انواع مختلفی از واگاشی وجود دارد، از جمله:

1. نماگاشی (生菓子)

Namagashi نوعی واگاشی است که اغلب در مراسم چای ژاپنی سرو می شود.آنها از برنج چسبناک و خمیر لوبیا قرمز، به شکل تم های فصلی ساخته شده اند.

2. مانجو (饅頭)

مانجو یک شیرینی سنتی محبوب ژاپنی است.بیشتر آنها بیرونی از آرد، پودر برنج و گندم سیاه و پر کردن آنکو (خمیر لوبیا قرمز) ساخته شده از لوبیای آزوکی پخته شده و شکر دارند.

3. دانگو (団子)

دانگو نوعی پیراشکی و شیرینی است که از موچیکو (آرد برنج) مربوط به موچی تهیه می شود.اغلب با چای سبز سرو می شود.دانگو در تمام طول سال خورده می شود، اما انواع مختلف آن به طور سنتی در فصول معین خورده می شوند.

4. دورایاکی (どら焼き)

دورایاکی نوعی شیرینی ژاپنی، پنکیک لوبیا قرمز است که از دو نان شیرینی کوچک شبیه به پنکیک تشکیل شده است که از کاستلا پیچیده شده است.

اهمیت فرهنگی

واگاشی عمیقاً با تغییر فصول و زیبایی شناسی ژاپنی در هم آمیخته است و اغلب شکل و نقوش طبیعت مانند گل ها و پرندگان را به خود می گیرد.آن‌ها نه تنها به خاطر طعم‌هایشان، بلکه به خاطر ارائه‌های زیبا و هنری‌شان نیز مورد توجه قرار می‌گیرند.آنها نقش مهمی در مراسم چای ژاپنی دارند، جایی که برای متعادل کردن طعم تلخ چای ماچا سرو می شوند.

ساخت واگاشی در ژاپن نوعی هنر در نظر گرفته می شود و این هنر اغلب از طریق کارآموزی های گسترده آموخته می شود.امروزه بسیاری از استادان واگاشی به عنوان گنجینه های ملی زنده در ژاپن شناخته می شوند.

واگاشی با شکل‌ها و طعم‌های لطیف‌اش، هم برای چشم و هم برای کام لذت‌بخش است و بخشی جدایی‌ناپذیر از میراث فرهنگی ژاپن است.