Vagaşi
Tarih
'Wagashi' terimi, 'Japonca' anlamına gelen 'wa'dan ve 'tatlılar' anlamına gelen 'kashi'den 'gashi'den gelir.Wagashi kültürü Çin'den doğmuş ve Japonya'da önemli bir dönüşüm geçirmiştir.Yöntemler ve malzemeler, zaman içinde basit mochi ve meyvelerden, Heian döneminde (794-1185) aristokratların zevkine uyacak şekilde daha ayrıntılı formlara dönüştü.
Wagashi Türleri
Aşağıdakiler dahil birçok Wagashi türü vardır:
1. Namagashi (生菓子)
Namagashi, genellikle Japon çay seremonilerinde servis edilen bir wagashi türüdür.Yapışkan pirinç ve kırmızı fasulye ezmesinden yapılmış olup mevsimsel temalara göre şekillendirilmiştir.
2. Manju (饅頭)
Manjū popüler bir geleneksel Japon şekerlemesidir;çoğunda un, pirinç tozu ve karabuğdaydan yapılmış bir dış kısım ve haşlanmış azuki fasulyesi ve şekerden yapılan anko (kırmızı fasulye ezmesi) dolgusu bulunur.
3. Dango (団子)
Dango, mochi ile akraba olan mochiko'dan (pirinç unu) yapılan bir tür hamur tatlısı ve tatlıdır.Genellikle yeşil çay ile servis edilir.Dango yıl boyunca yenir, ancak farklı çeşitleri geleneksel olarak belirli mevsimlerde yenir.
4. Dorayaki (どら焼き)
Dorayaki, tatlı azuki fasulyesi ezmesi dolgusunun etrafına sarılmış castella'dan yapılmış iki küçük gözleme benzeri köfteden oluşan bir tür Japon şekerlemesi olan kırmızı fasulyeli kreptir.
Kültürel önem
Wagashi, değişen mevsimlerle ve Japon estetiğiyle derinden iç içedir; genellikle çiçekler ve kuşlar gibi doğanın şekil ve motiflerini alır.Sadece lezzetleriyle değil, güzel, sanatsal sunumlarıyla da beğeniliyorlar.Matcha çayının acı tadını dengelemek için servis edildiği Japon çay törenlerinde önemli bir role sahiptirler.
Wagashi yapmak Japonya'da bir sanat türü olarak kabul edilir ve bu zanaat genellikle kapsamlı çıraklık yoluyla öğrenilir.Bugün birçok wagashi ustası Japonya'da yaşayan ulusal hazineler olarak tanınmaktadır.
Wagashi, narin şekilleri ve lezzetleriyle hem göze hem damağa hitap eder ve Japon kültürel mirasının ayrılmaz bir parçasıdır.
Gönderim zamanı: Eylül-04-2023